بـم الله الرحمـن الرحیـم

الا   یا ایها ا لسـاقی  ادرکـأ  ســأونـا ولهـا        که عشق آسان نمود اول ولی افتاد مشکلهـا

ببوی نافه ای  کاخر صبـا زان طره  بکشاید       زتاب جعد مسکینش چه خون افتاد دردلهـا

مرادرمنزلِ جانان چه امن عیش چون مردم         جرس  فـریاد می داد که بربندید محمـلهـا

به می سجّاده رنگین کن گرت پیرمغان گوین      که سالک بی خبر نبود زراه و رسم منزلهـا

شب تاریک  و بیم موج و گردابی چنین ها         کـجـا  داننـد  حـال ما سـبـکبـاران ساحلهـا

همـه کارم ز خود کامی به بدنامی کشیـد آخر    نهان کی ماند  آن رازی کزو سازند محفلهـا

حضوری گر همی خواهی ازو غایب مشو حافظ

مـتی ما تـلـق مـن تـهـوی دع الـــدنـیا و اهـمـلهـا

سلام به دومین وبلاگم خوش اومدین.شاید اولین وبلاگمو دیده باشین ولی اگه ندیدین ™قاتی پاتی !!! رو کلیک کنید. امید وارم از شعرایی که اینجا میذارم خوشتون بیاد.من اینجا سعی دارم شعرای آهنگ های معروف رو براتون بزارم و تمرکز بیشتم رو مویسقی اصیل و سنتی ایرانیه.امیدوارم خوشتون بیاد.

یه خواهش دوستانه هم ازتون دارم،بیاید به موسیقی سنتی مون ارزش قائل بشیم.واقعا این موسیقی ما صد برابر بهتر از موسیقی های ملت های دیگه است.چرا باید وقتی از جوون می پرسی موسیقی سنتی گوش میدی تو جواب بهت بگه:مموسیقی سنتی!؟!؟!؟اون چطوریه؟ما خواننده ها و آهنگ سازایی داریم که تو کل دنیا تک هستن.بعد میریم آهنگ های خارجی گوش می دیم و اصلا نمی دونیم چی میگن.به هر حال به این موسیقی ملّی بیشتر اهمیت بدیم.

سعی کنید بی اعتنا باشید،غرض رفتن است نه رسیدن،

زندگی کلاف سر در گمی است که راه به هیچ جا نمی برد

امّا نباید ایستاد،این که می دانیم نخواهیم رسید،باز نباید ایستاد

وقتی هم که مُردیم...مُردیم به درک...

از استاد بزرگوارم جناب آقای «پیغامی»